Çocukken hatta 20 yaşına gelene kadar ki dönemde Türk filmleri genelde mutlu sonla biterdi. Ne oldu da son zamanlarda filmler kötü sonla bitmeye başladı. Bununla ilgili üç teorim var.
1) Ayrılık acılarının ardından farkındalığım arttı.
2) Zaten aşklar hep böyle.
3) Benim neslim boktan çıktı.
Klasik bir kız çocuğu olarak evcilik oynarak büyüdüm. Lise ve üniversite yıllarında da hep umutluydum. Mutlu ilişki hayalleri kurardım ve bu hayalleri çok rahat bir şekilde kurardım. Şüphesiz...
Türkan Şoray-Kadir İnanır, Filiz Akın-Tarık Akan, Hülya Koçyiğit-Ediz Hun. Bu ikililer bizim yüzümüzü hep güldürmedi mi? İçimizi umutla doldurmadı mı? Aşka inancımızı arttırmadı mı? Benim neslim bu filmlerle büyümedi de mi etraf depresif oğlanlar ve kızlar kaynıyor.
Nerede benim eski Türk filmlerim?
Bizde eski filmler tadında yaşardık ne güzeldi siyah beyaz yıllar...
YanıtlaSilO filmlerdeki gibi incelikli düşünen insanlar da fazla yok ama etrafımızda di mi, hatta çoğu insan artık düşünmüyor bitkisel yaşamda :)))
YanıtlaSil@Serpil
SilO insanları görüp boyunlarına atlayasım var. Geri gelsinler :)